Ruiny zamku Sobień w Manastercu |

Kiedy w 1994 roku odwiedziłem rodzinnie Bieszczady i okolice (z bazą noclegową w Zagórzu) jedna z wycieczek doprowadziła nas do ruin zamku Sobień w Manastercu (wówczas w Monastercu – nazwa zmieniona w 2007 roku). Zachowało się z tamtego czasu kilka zdjęć i wspomnienia, które odżyły, kiedy w mijającym roku ponownie odwiedziłem rodzinnie to miejsce. Zdecydowanie było warto! Nie tylko dlatego, że same ruiny są jakże inne niż te, które znam z okolic mi bliskich (tym razem to nie cegła, a kamień), ale także dlatego, że malownicza droga do nich wymaga nieco wysiłku, prowadząc pod górę, a z utworzonej jakiś czas temu drewnianej platformy na ruinach roztacza się wspaniały widok na południe, na dolinę Sanu. Sam zamek został zbudowany w 2 połowie XIV wieku z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, jako kolejny element obronny pogranicza polsko-węgierskiego, w miejscu wcześniejszego grodziska ruskiego z XIII wieku. W 1389 roku budowla znalazła się w rękach kasztelana lubelskiego Piotra Kmity, który rozbudował zamek, ale po wybudowaniu swojej siedziby w pobliskim Lesku w XVI wieku Sobień został opuszczony przez Kmitów i zaczął popadać w ruinę. Tego stanu nie zmienili kolejni właściciele w kolejnych latach. Co ważne, dziś dostęp do ruin jest nie tylko możliwy, ale i odpowiednio przygotowany dla turystów – od przedzamcza do wieży bramnej prowadzą drewniane schody z poręczami, a u stóp wzniesienia znajduje się parking dla samochodów i autokarów.